De adaptieve sync-displaytechnologieën van Nvidia en AMD zijn al een aantal jaren op de markt en zijn erg populair geworden bij gamers dankzij een ruime keuze aan monitoren met talloze opties en voor uiteenlopende budgetten.

Eerst momentum krijgend rond5 jaar geledenWe hebben zowel AMD FreeSync als Nvidia G-Sync nauwlettend gevolgd en getest, en talloze monitoren met beide. De twee functies waren voorheen behoorlijk verschillend, maar naenkele updatesEnrebrandingDe zaken lopen vandaag mooi synchroon. Hier is een update over alles wat je moet weten vanaf 2021.

De kern van adaptieve synchronisatie

FreeSync en G-Sync zijn voorbeelden van adaptieve synchronisatie of variabele vernieuwingsfrequentie voormonitorenVRR voorkomt haperingen en tearing van het scherm door de vernieuwingsfrequentie van de monitor aan te passen aan de framesnelheid van de content op het scherm.

Normaal gesproken kun je V-Sync gebruiken om de framesnelheid te koppelen aan de vernieuwingsfrequenties van je monitor, maar dat kan problemen met input lag en de prestaties beperken. Oplossingen met variabele vernieuwingsfrequenties zoals FreeSync en G-Sync komen daarbij van pas.

FreeSync-monitoren maken gebruik van de VESA Adaptive-Sync-standaard en moderne GPU's van zowel Nvidia als AMD ondersteunen FreeSync-monitoren.

FreeSync Premium-monitoren bieden extra functies, zoals hogere vernieuwingsfrequenties (120 Hz of hoger bij resoluties van 1080p of hoger) en lage frameratecompensatie (LFC). FreeSync Premium Pro voegt daar HDR-ondersteuning aan toe.

G-Sync gebruikt een gepatenteerde Nvidia-module in plaats van de gebruikelijke display-scaler en biedt een aantal extra functies zoals Ultra Low Motion Blur (ULMB) en Low Framerate Compensation (LFC). Hierdoor kunnen alleen Nvidia GPU's profiteren van G-Sync-monitoren.

Begin 2019, nadat Nvidia FreeSync-monitoren begon te ondersteunen, voegde het een aantal niveaus toe aan zijn G-Sync-gecertificeerde monitoren. Bijvoorbeeld G-SyncUltieme monitoreneen functie hebbenHDR-moduleen de belofte van een hogere nits-score, terwijl reguliere G-Sync-monitoren alleen adaptieve synchronisatie bieden. Er zijn ook G-Sync-compatibele monitoren, dit zijn FreeSync-monitoren die Nvidia "waardig" acht om aan hun G-Sync-normen te voldoen.

Het basisdoel van zowel G-Sync als FreeSync is het verminderen van screen tearing door middel van adaptieve synchronisatie of variabele verversingssnelheid. Deze functie in feite instrueert het scherm om de verversingssnelheid van de monitor aan te passen op basis van de framerate van de GPU. Door deze twee snelheden op elkaar af te stemmen, wordt het opvallende artefact dat bekendstaat als screen tearing verminderd.

De verbetering is behoorlijk merkbaar en geeft lage framesnelheden een niveau van vloeiendheid dat vergelijkbaar is met60 beelden per secondeBij hogere vernieuwingsfrequenties neemt het voordeel van adaptieve synchronisatie af, hoewel de technologie nog steeds helpt bij het voorkomen van haperingen en haperingen die worden veroorzaakt door schommelingen in de framesnelheid.

De verschillen ontrafelen

Hoewel de voordelen van variabele vernieuwingsfrequenties voor beide standaarden ongeveer gelijk zijn, zijn er buiten dit ene kenmerk enkele verschillen.

Een voordeel van G-Sync is dat het continu de overdrive van de monitor aanpast om ghosting te voorkomen. Elke G-Sync-monitor is uitgerust met Low Framerate Compensation (LFC), waardoor er zelfs bij een dalende framerate geen lelijke haperingen of problemen met de beeldkwaliteit optreden. Deze functie is te vinden op FreeSync Premium- en Premium Pro-monitoren, maar niet altijd op monitoren met standaard FreeSync.

Daarnaast bevat G-Sync een functie genaamd Ultra Low Motion Blur (ULMB), die de achtergrondverlichting synchroon met de verversingssnelheid van het scherm laat stroberen om bewegingsonscherpte te verminderen en de helderheid te verbeteren in situaties met veel beweging. De functie werkt bij hoge vaste verversingssnelheden, meestal 85 Hz of hoger, maar gaat wel gepaard met een lichte helderheidsvermindering. Deze functie kan echter niet worden gebruikt in combinatie met G-Sync.

Dat betekent dat gebruikers moeten kiezen tussen variabele verversingssnelheden zonder haperingen en tearing, of hoge helderheid en weinig bewegingsonscherpte. We verwachten dat de meeste mensen G-Sync zullen gebruiken vanwege de vloeiendheid die het biedt, terwijlesports-enthousiastelingenzal de voorkeur geven aan ULMB vanwege de responsiviteit en helderheid ten koste van tearing.

Omdat FreeSync standaard display scalers gebruikt, hebben compatibele monitoren vaak veel meer connectiviteitsopties dan hun G-Sync-tegenhangers, waaronder meerdere HDMI-poorten en oudere aansluitingen zoals DVI. Dit betekent echter niet altijd dat adaptieve synchronisatie via al deze aansluitingen werkt. AMD heeft in plaats daarvan een vanzelfsprekende functie genaamd FreeSync over HDMI. Dit betekent dat FreeSync, in tegenstelling tot G-Sync, variabele verversingssnelheden mogelijk maakt via HDMI-kabels versie 1.4 of hoger.

Het gesprek over HDMI en DisplayPort krijgt echter een iets andere wending als je het over televisies hebt, aangezien sommige G-Sync-compatibele televisies de functie ook via een HDMI-kabel kunnen gebruiken.